Planet Hindu
Door: Bas
Blijf op de hoogte en volg Lisette
03 Februari 2010 | India, Vāranāsi
Dagboek 1 februari 2010 Varanasi
Dan toch vlak voor de middag, we hadden een beperkte vertraging van 1,5 uur, kniesoor die daar op let, aankomst in Varanasi Junction train station, de stad waar de wedstrijd wie het meeste huisvuil over straat kan verspreiden al een paar jaar aan de gang is. Deze begint overigens al in de trein. Op het station krijgen we van het overheids toerisme bureautje aan paar goede tips, een erg goede service vonden we, en ook leuk, voor het Tuktuk ritje naar het Sita Guesthouse staan vaste prijzen! Oeeha, dat is wel lekker na zo’n onrustig nachtje. Het verkeer in Varanasi overtreft dan toch weer alle andere verkeerstoestanden, een voordeeltje is dat heel veel met de fiets wordt gedaan. Ook veel heilige koeien in het straatbeeld, en dus ligt er ook overal heilige stront. De sjoof wil graag, denken we, nog extra diensten en andere ongetwijfeld ontzettend interessante zaken aan ons kwijt, maar we kunnen hem op afstand houden. We hadden er even geen zin in, eerst even een normaal tukje op een normaal bed doen. De man doet er overigens alles aan om ons snel op de bestemming te brengen. Of je daar blij mee moet zijn… Het Sita Guesthouse kijkt uit op de Ganges, we kunnen live het heilige water zich zien vermengen met andere heilige zaken, ;-) . Het hotel ligt op een heel mooie plek en we maken in de namiddag nog een wandelingetje langs de Ganges, en zeker , het heeft veel uitstraling, ook door het wat gelige licht wat hier meestal hangt. (Een beetje smog werkt dus eigenlijk wel sfeerverhogend, en aan het eind van de dag heb je weer eens wat te snuiten.) Waar we nooit aan zullen wennen maar hoogstens een mate van tolerantie voor opbouwen is de onhebbelijke neiging van Indiërs om overal maar te pissen, oorverdovend is de geur af en toe. De touts zijn wat minder als wordt gesteld in de LP, een rustig loopje is mogelijk zonder gelijk oerendhard nee te hoeven zeggen. Erg interessant is de opbouw van een dagelijks avond ritueel, waarin wat mensen worden gedoopt, tenminste, zo lijkt het. Ook mooie lichtjes (drijvende schoteltjes met een kaarsje) op het water. Waar minder makkelijk aan te komen is een biertje, maar een ober van Sita wil wel voor ons een Kingfishertje halen, en na zo’n dag is dat een mooie afsluiter.
Dagboek 2 februari 2010 Varanasi
In de ochtend een boottochtje over de Ganges, waarbij we dan de verschillende rituelen en –tjes kunnen bekijken. We zouden eigenlijk met paar andere hotelgasten gaan, maar die vinden de douche interessanter, dus gaan wij maar alvast. 2 plekken waar het allemaal gebeurd bevaren we. De eerste plek laat de collectieve yoga oefeningen en zo zien, aardig, maar de andere is veel interessanter, daar staan de brandstapels keurig voorbereid op het verbranden van de lijken. Erom heen grote stapels hout en huizen waarin de ouwetjes letterlijk hun laatste dagen kunnen uitzitten. Als je als (dode (klein detail)) hindoe verbrand wordt en je as in de Ganges wordt verspreid, heb je Nirwana bereikt, en stopt het allemaal. Dan hoef je niet meer mee te doen met dat reïncarnatie gedoe en zo, en ben je klaar en af. Aardig om te weten, niet iedereen komt in aanmerking om te worden verbrand, als je als kind komt te overlijden, of door een cobra beet sterft, wordt je ingepakt en met een steen in de Ganges begraven (?) / ten ruste gelegd. Er zijn nog 3 andere categorieën die op die manier worden behandeld, daar moet maar even naar gegoogled worden. Natuurlijk altijd wat gezeur om geld, eenmaal van de man bij de brandplaats die (uiteraard) niet zo maar spontaan zijn verhaaltje doet maar daar ook een (uiteraard) spontane bijdrage van ons wil hebben, en natuurlijk van de bootsman, die voor 10 minuten langer roeien gelijk een heel uur extra wil berekenen. Het blijft opletten, het zijn niet de bedragen, maar het idee dat je als een wandelende portemonnee wordt gezien vinden wij altijd weer zoiets. Wel een heel mooie ochtend besteding. De rest van de dag beetje rondwandelen in de iniminie steegjes, de heilige koeien (groot!) proberen te vermijden, en zo. En dan moet je nog uitkijken dat je niet tegen een begrafenis stoetje aanloopt. Het lijk wordt door de laagste kaste verplaatst op een draagbaar, je ziet er niets van want het is helemaal ingepakt in bloemen, doeken, allemaal heel kleurrijk. Alleen de stoet rent zo ongeveer door de straatjes, dus je moet opletten dat je er letterlijk niet tegenaan loopt. Verrassend allemaal. Nog een mooie zijden shawl gekocht, direct bij de bron. In de avond een pizzaatje, uiteraard vegetarisch zo dicht bij de Ganges, en dat was het dan wel voor deze dag.
Dagboek 3 februari 2010 Varanasi
We doen het zuidelijk deel van de Ganges ghats aan, richting de Hindu tempel in het universiteitscomplex, en deze is ook voor niet gelovigen toegankelijk. Nog snel even de Ibuprofen aanvullen, we hebben allebei een neusverkoudheidje die af en toe ook de holtes aandoet, en daar willen we zsm vanaf. Leuk om te weten, sommige artikelen hebben de vaste prijs erop geprint, en zo kost een stripje van 18 pillen 10 roepie, dat dan 15 euro cent is. Uiteraard wel eerst de houdbaarheidsdatum checken. Voor het laatste stuk naar de tempel nemen we de fietstaxi die ook weer de nachtclub prijs van 20 roepie vraagt. En dat is dan voor hem nog een aardige deal, het toeristenbureau had aangegeven dat het voor die afstand zo ongeveer 15 mocht kosten. De tempel is an sich niet zo spectaculair, zeker als je al in Angkor Watt of Ayutta bent geweest, maar het is wel mooi om het ritueel te kunnen zien. Gaat allemaal vrij simpel, schoentjes uit, naar binnen lopen, eventueel bel rinkelen, offertje (bloemen of kommetje melk (?)) aanbieden, zegening door persoon naast Shivabeeld (of andere godheid) en dan door naar buiten. Valt allemaal wel mee, vonden wij. Terug met de Tuktuk, want het blijft toch wel een end lopen. Dat kost dan wel wat meer dan de fietstaxi, maar we hadden geen zin om het uit te onderhandelen, 100 roepie, vooruit dan maar. We krijgen dan ook nog een gezellie Bollywood teepje op de achtergrond met volume 10, wat voor de verandering niet zo erg is, dat filtert de andere herrie een beetje weg. (Qorverdovendkleregekmakendirritant getoeter, zonder pauze.) Ter info en lering en vermaak, het wasritueel van de Hindoes is hier een constant doorlopend gebeuren, waar niemand vreemd van opkijkt. Alleen de blanke toeristen misschien, die alleen al bij het zicht van de Ganges een maagkramp voelen opkomen.
Dan toch vlak voor de middag, we hadden een beperkte vertraging van 1,5 uur, kniesoor die daar op let, aankomst in Varanasi Junction train station, de stad waar de wedstrijd wie het meeste huisvuil over straat kan verspreiden al een paar jaar aan de gang is. Deze begint overigens al in de trein. Op het station krijgen we van het overheids toerisme bureautje aan paar goede tips, een erg goede service vonden we, en ook leuk, voor het Tuktuk ritje naar het Sita Guesthouse staan vaste prijzen! Oeeha, dat is wel lekker na zo’n onrustig nachtje. Het verkeer in Varanasi overtreft dan toch weer alle andere verkeerstoestanden, een voordeeltje is dat heel veel met de fiets wordt gedaan. Ook veel heilige koeien in het straatbeeld, en dus ligt er ook overal heilige stront. De sjoof wil graag, denken we, nog extra diensten en andere ongetwijfeld ontzettend interessante zaken aan ons kwijt, maar we kunnen hem op afstand houden. We hadden er even geen zin in, eerst even een normaal tukje op een normaal bed doen. De man doet er overigens alles aan om ons snel op de bestemming te brengen. Of je daar blij mee moet zijn… Het Sita Guesthouse kijkt uit op de Ganges, we kunnen live het heilige water zich zien vermengen met andere heilige zaken, ;-) . Het hotel ligt op een heel mooie plek en we maken in de namiddag nog een wandelingetje langs de Ganges, en zeker , het heeft veel uitstraling, ook door het wat gelige licht wat hier meestal hangt. (Een beetje smog werkt dus eigenlijk wel sfeerverhogend, en aan het eind van de dag heb je weer eens wat te snuiten.) Waar we nooit aan zullen wennen maar hoogstens een mate van tolerantie voor opbouwen is de onhebbelijke neiging van Indiërs om overal maar te pissen, oorverdovend is de geur af en toe. De touts zijn wat minder als wordt gesteld in de LP, een rustig loopje is mogelijk zonder gelijk oerendhard nee te hoeven zeggen. Erg interessant is de opbouw van een dagelijks avond ritueel, waarin wat mensen worden gedoopt, tenminste, zo lijkt het. Ook mooie lichtjes (drijvende schoteltjes met een kaarsje) op het water. Waar minder makkelijk aan te komen is een biertje, maar een ober van Sita wil wel voor ons een Kingfishertje halen, en na zo’n dag is dat een mooie afsluiter.
Dagboek 2 februari 2010 Varanasi
In de ochtend een boottochtje over de Ganges, waarbij we dan de verschillende rituelen en –tjes kunnen bekijken. We zouden eigenlijk met paar andere hotelgasten gaan, maar die vinden de douche interessanter, dus gaan wij maar alvast. 2 plekken waar het allemaal gebeurd bevaren we. De eerste plek laat de collectieve yoga oefeningen en zo zien, aardig, maar de andere is veel interessanter, daar staan de brandstapels keurig voorbereid op het verbranden van de lijken. Erom heen grote stapels hout en huizen waarin de ouwetjes letterlijk hun laatste dagen kunnen uitzitten. Als je als (dode (klein detail)) hindoe verbrand wordt en je as in de Ganges wordt verspreid, heb je Nirwana bereikt, en stopt het allemaal. Dan hoef je niet meer mee te doen met dat reïncarnatie gedoe en zo, en ben je klaar en af. Aardig om te weten, niet iedereen komt in aanmerking om te worden verbrand, als je als kind komt te overlijden, of door een cobra beet sterft, wordt je ingepakt en met een steen in de Ganges begraven (?) / ten ruste gelegd. Er zijn nog 3 andere categorieën die op die manier worden behandeld, daar moet maar even naar gegoogled worden. Natuurlijk altijd wat gezeur om geld, eenmaal van de man bij de brandplaats die (uiteraard) niet zo maar spontaan zijn verhaaltje doet maar daar ook een (uiteraard) spontane bijdrage van ons wil hebben, en natuurlijk van de bootsman, die voor 10 minuten langer roeien gelijk een heel uur extra wil berekenen. Het blijft opletten, het zijn niet de bedragen, maar het idee dat je als een wandelende portemonnee wordt gezien vinden wij altijd weer zoiets. Wel een heel mooie ochtend besteding. De rest van de dag beetje rondwandelen in de iniminie steegjes, de heilige koeien (groot!) proberen te vermijden, en zo. En dan moet je nog uitkijken dat je niet tegen een begrafenis stoetje aanloopt. Het lijk wordt door de laagste kaste verplaatst op een draagbaar, je ziet er niets van want het is helemaal ingepakt in bloemen, doeken, allemaal heel kleurrijk. Alleen de stoet rent zo ongeveer door de straatjes, dus je moet opletten dat je er letterlijk niet tegenaan loopt. Verrassend allemaal. Nog een mooie zijden shawl gekocht, direct bij de bron. In de avond een pizzaatje, uiteraard vegetarisch zo dicht bij de Ganges, en dat was het dan wel voor deze dag.
Dagboek 3 februari 2010 Varanasi
We doen het zuidelijk deel van de Ganges ghats aan, richting de Hindu tempel in het universiteitscomplex, en deze is ook voor niet gelovigen toegankelijk. Nog snel even de Ibuprofen aanvullen, we hebben allebei een neusverkoudheidje die af en toe ook de holtes aandoet, en daar willen we zsm vanaf. Leuk om te weten, sommige artikelen hebben de vaste prijs erop geprint, en zo kost een stripje van 18 pillen 10 roepie, dat dan 15 euro cent is. Uiteraard wel eerst de houdbaarheidsdatum checken. Voor het laatste stuk naar de tempel nemen we de fietstaxi die ook weer de nachtclub prijs van 20 roepie vraagt. En dat is dan voor hem nog een aardige deal, het toeristenbureau had aangegeven dat het voor die afstand zo ongeveer 15 mocht kosten. De tempel is an sich niet zo spectaculair, zeker als je al in Angkor Watt of Ayutta bent geweest, maar het is wel mooi om het ritueel te kunnen zien. Gaat allemaal vrij simpel, schoentjes uit, naar binnen lopen, eventueel bel rinkelen, offertje (bloemen of kommetje melk (?)) aanbieden, zegening door persoon naast Shivabeeld (of andere godheid) en dan door naar buiten. Valt allemaal wel mee, vonden wij. Terug met de Tuktuk, want het blijft toch wel een end lopen. Dat kost dan wel wat meer dan de fietstaxi, maar we hadden geen zin om het uit te onderhandelen, 100 roepie, vooruit dan maar. We krijgen dan ook nog een gezellie Bollywood teepje op de achtergrond met volume 10, wat voor de verandering niet zo erg is, dat filtert de andere herrie een beetje weg. (Qorverdovendkleregekmakendirritant getoeter, zonder pauze.) Ter info en lering en vermaak, het wasritueel van de Hindoes is hier een constant doorlopend gebeuren, waar niemand vreemd van opkijkt. Alleen de blanke toeristen misschien, die alleen al bij het zicht van de Ganges een maagkramp voelen opkomen.
-
03 Februari 2010 - 20:26
Fred En Betty:
Hallo wereldreizigers,
Hoe is het met je Liset? Ben je weer wat aangesterkt? Wat is het totaal anders in India. En wat een leuke koopjes tref je daar zo af en toe. Ik denk dat het gerochel nooit went, bah. De foto's hebben ook het "sfeerlicht" te pakken, wel apart! Nog even genieten daar, en alvast gefeliciteerd met je verjaardag Liset!
Liefs Fred en Betty -
04 Februari 2010 - 09:36
Bea:
Zozo, nog een paar weken en dan weer genieten van het Hollandse weer.
Wat een ander leven hebben jullie daar toch, heilige koeien, tja... het heeft wel wat natuurlijk. Maar blij dat ze hier gewoon in de wei staan *gniffel*
Binnenkort dus weer een verwelkoming in Leiden? Of verpest ik nu het heerlijk-weg-gevoel? Ik zie er naar uit jullie weer in leveneden lijve te treffen!
Geniet nog lekker de komende tijd! -
05 Februari 2010 - 20:04
Emmy En John:
Hoi lisette van harte gefeliciteerd met je verjaardag.Geniet nog deze laatste weken van jullie reis!Ik hoop je snel weer te zien. dikke kus -
05 Februari 2010 - 22:21
Truus:
Wat -
05 Februari 2010 - 22:31
Truus:
Nou,nou, wat `n verhaal weer!!! Bizar hoor dat eindstation bij de Ganges
en die koeien in de straat en dan ook nog die rennende begrafenis stoet!! Je weet toch niet wat je ziet?!
Maar jullie hebben het afgelopen jaar al zoveel bijzondere dingen gezien en meegemaakt dat je(bijna) nergens meer van opkijkt hahaha.
Lisette gefeliciteerd met je verjaardag!!!
Gaan jullie nog `n feestje bouwen?
Het gaat weer goed met je hè? Ik lees tenminste niets over de darmklachten waar je zo`n last van had. Gelukkig maar want dan kunnen jullie nog even volop genieten in verweggistan !!!
Groetjes weer XXX
-
05 Februari 2010 - 22:49
Janneke:
Wel honderd keer bedacht vandaag dat ik je moest sms-en Lisette om je te feliciteren met je 33e verjaardag. Het is nu kwart voor twaalf in Nederland en dus kan het nog precies. Hiep, hiep hoera voor Lisette en sorry dat ik zo slecht ben dat ik niet eens een sms verstuur, maar ik ben er dan ook niet erg goed in. Veel liefs en plezier nog. Janneke -
06 Februari 2010 - 10:05
Huub En Toiny:
lisette hartelijk gefeliciteerd.we proberen te bellen.maar of het lukt???maak er en leuke dag van.
liefs ma en pa. -
06 Februari 2010 - 10:05
Huub En Toiny:
lisette hartelijk gefeliciteerd.we proberen te bellen.maar of het lukt???maak er en leuke dag van.
liefs ma en pa. -
06 Februari 2010 - 14:19
Lies En Arthur:
Hoi Liset,we wilden je nog even feliciteren met je verjaardag! Geniet de laatste weken er nog maar even van nu het weer wat beter met je gaat. Groetjes en tot gauw.
Lies en Arthur
-
06 Februari 2010 - 21:42
Karen:
Er is er een jarig hoera hoera en dat ben jij. Wij vinden dat alle zeer prettig jaja en daarom zingen we blij, ze leven lang hoera hoera 3x.
Fijne dag en 33 jaar, ja daar kunnen wij alleen nog maar van dromen.
XXX KJBS -
07 Februari 2010 - 08:55
Lisette:
Iedereen heel erg bedankt voor de mails, smsjes en via de site om me te feliciteren met m'n verjaardag, zo voel je je toch wel jarig zo ver weg. Tot snel en XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
