Het echte India en een schone wc

Dagboek 31 januari 2010 Kolkata
Eerst maar eens even goed proberen uit te slapen, want de afgelopen dagen waren we vroeg op, of er was weinig gelegenheid om normaal te kunnen slapen. Het hotel heeft gelukkig - tig tv zenders, dus we leven ons helemaal uit in zappen en kijken. Rond 11-en dan toch maar eens gaan brunchen en voor de verandering gaan we naar een voor ons als dusdanig wat herkenbaarder winkelcentrum. Hier moet je niet teveel bij voorstellen, het is meer dat het is afgezet tegen de bedelaars. Er is niet echt veel aan, en daarom een uurtje later weer terug naar de binnenstad. En daar dan nog een laatste rondje wandelen. Afgezien van wat gebruikelijk gezeur om geld, we worden hier toch echt wat harder in merken we, maken we gewoon een loopje om het park waar de Kolkatanees zijn cricketballetje slaat. Nog even een leuk High – End tentje waar we wat drinken, en dan gaan we rond 6-en de rugzakken ophalen om naar het station te gaan. We maken dan met de taxi nog een illegale oversteek over de Howrah brug die over de Hooghly rivier gaat. De brug is al 10 jaar (zoiets?) afgeschreven, maar voor de lokalen is hij nog goed genoeg. Maar niet voor het hoogstaand toeristen bezoek zoals wij dat natuurlijk zijn, die mogen er eigenlijk niet overheen. En dan, bijna de verkeerde trein, het stond een beetje flauw lullig achteraf ergens aangegeven dat onze 3009 ipv van perron 12 van perron 8 de aftocht naar Varanasi zou maken. Net nog gered door de bel. In de trein nog een verrassing, onze plaatsen blijken half bezet te zijn door de plattelandsaanvullingen op het zaaibestand van een paar keuterboertjes, op de plek waar wij graag onze rugzakken hadden willen neerleggen, en die daar ook voor bedoeld was. Na goed, dan maar de rugzakken ook op bed, zeker omdat de spoorbeveiliging al zei dat we heel erg op onze spullen moesten letten. De rit verders, erg rumoerig, Chinezen hebben de naam, maar de Indiers zijn nog veeeel maar aanwezig, inclusief die familie onder ons die, enzovoorts, en het gerochel en gerotzooi ontloopt elkaar basicly eigenlijk niet zo veel. Het wordt bij beide meestal een puinhoop. En dat geeft dan weer werkgelegenheid, zullen we maar denken.