Mangrove toestanden

Dagboek 29 januari 2010 Sunderban reservaat
Het Sunderban reservaat is een park waarin 247 tijgers schijnen te leven, en daar willen we er wel eentje van zien. Het park is een mangrove bos, en ligt in een groep van 48 eilanden, waar een eb en vloed hoogteverschil van 5 meter is (!). We gaan er in de ochtend heen met een aftandse Tata, en we hebben het vermoeden dat de reisorganisatie een paar neuzen van de straat heeft geplukt, waarvan er 1 als short term gids mag fungeren en de andere als driver. Ze mochten de job waarschijnlijk doen omdat er even geen andere auto voorhanden was, ze wisten net zo goed als ons niet waar het park lag. Maar toch goed aangekomen. De echte gids ter plekke , E.J.,is een aardige peer, die ons gaat begeleiden. Onze eerste kennismaking met het Indiase platteland op het eiland (over met een veerbootje) is een grote verademing, zeker na Kolkata. Het zijn dan wel plaggenhutten en zo, maar het is geen bende, vrijwel nergens plastic of andere rotzooi. (Onderweg erheen bij Kolkata wel overigens, bah, vies!) We worden door E.J. in onze slaaphut gebracht, nadat we door fietstaxi naar de juiste plek zijn gebracht. Er rijden geen autoos op het eiland, en stroom is er ook in beperkte mate, dus wat een rust. We krijgen een rondje door het dorp, en maken kennis met wat lokale dingetjes zoals het anti–tijger net. Soms wil wel eens zo’n poesje naar het dorp gaan, en met een netje kan dat voorkomen worden. Hopen ze. In de avond Kingfisher biertjes, en een optredentje van een 2-mans orkestje, met handtrom en orgeltje. Tres charmant.

Dagboek 30 januari 2010 Kolkata
De nacht is aardig frisjes, dus we worden makkelijk wakker om kwart voor 6, want dan gaan we naar de boot die ons door het reservaat gaat varen. We hebben de boot voor ons zelf, alleen de bemanning en onze gidsen gaan mee. Voor 2 kijkers, wij, is een staf van 6 man bezig, even wennen is dat. Want in India neem je gewoon een extra medewerker voor what ever klusjes, kost niks. Het mangrove bos zien we mooi onder en boven water lopen, met het hoogte verschil van 5 meter. In de loop van de dag wel veel andere beesten, zoals wild zwijn, damhertjes, ijsvogeltjes en ander vliegend spul, en als klap op de vuurpijl in totaal 4 krokodillen, waarvan een van een dikke 3 meter lang, maar helaas geen tijger. Er was al gemeld dat je heel veel geluk moet hebben om er een te zien in het Sunderban park, want het is heel erg dicht begroeid, en helaas dat is waar. Op de terug weg weer met de fietstaxi naar de veerpont, en daar wordt speciaal voor ons een aparte boot geregeld, want de normale boot heeft teveel diepgang om aan de vasteland steiger aan te kunnen meren. De terugweg hebben we in een luxe auto, geen aftands brakkie zoals op de heenweg, en een sjoof die heel aardig begint, maar naarmate Kolkata nadert dan toch weer vervalt in het gebruikelijke duw en toeterwerk, wat zo’n aardige charme is van het Indiase verkeer. ;-) Het hotel herkent ons gelukkig en heeft onze rugzakken niet doorverkocht, en voor de verandering de maaltijd op de kamer laten bezorgen. Lekker!