Kerstbal

Dagboek 23 december 2009 Kuta
Een dagje stukslaan met wat dingen als de was, de was, de eeuwige was, nieuwe software in de pc hangen. LP-tje voor India aangeschaft, en in de avond gezellie wat eten in Skygarden, kippenpoten voor 13 cent het stuk. Daar hoef je de bank ook niet voor te beroven.

Dagboek 24 december 2009 Kuta
Een belangrijke dag, want we gaan live verkennen in welk restaurant wij ons kerstdiner gaan nuttigen. Dus over het strand naar Semiyak (of zoiets heet het daar) en een paar etablissementjes vergelijken. Als goede entrepreneurs hebben de Balinezen allang door dat blankjes graag een beetje sentimenteel alsnog een kerstkalkoen willen verstouwen. Eentje uitgekozen en gelijk ontbeten daar, weer terug over het strand en een dipje in zee doen, verder de dag lezend uithangen bij het zwembad. Zware dag. Toch nog een verrassing in de avond, bij de locale japanner maken we er een multiculti uitje van; een soort van geplastificeerde Oostblokker (vrouw, denken we), een moslimgezinnetje, een paar uber irritante Amerikanen die denken dat iedereen in de zaak geïnteresseerd is in wat zij willen hebben (bij de japanner vragen om sambal, wij begrepen het ook niet meer) en wij natuurlijk. Ook wenkbrauwrijzend (vrije vertaling) zijn de acties om publiek binnen te halen bij de lounchtent, gewoon gratis bier tussen 10 en 12. Keken wij ook van op.

Dagboek 25 december 2009 Kuta
En dan de kerstdag, in welker gedachte zaliger wij ook een kerschtmaal tot ons namen. Maar eerst wat activiteiten (activiteiten is een groot woord) als een duikje in zee, wat badderen in het zwembad en meer van dat soort grappen. De taxi naar Semiyak ‘s avonds is zowel heen als terug een uitdaging apart, iets triviaals als de meter laten lopen is een smeekbede aan de sjoof, en de enige bezigheid van die dag lijkt het met verkeer verstoppen van de boulevard en Jalan Leguan, de 2 doorgaande wegen in Kuta. Blijkt ook dat de taxi mafia een aardig vingertje in de pap heeft, je moet wel de goede taxi op de juiste plek vragen, anders kun je lopen. Het restaurant serveert een hele aardige eend in mandarijnsaus, en minstens zo leuke beef stroganoff. Maar de verrassing blijft de Shiraz; het eerste glas is een zo-zo-tje, het 2e is duidelijk uit een andere fles getapt. En smaakt zoals die hoort. Naar ons gevoel is het rustig in Kuta, de andere keren waren er meer druktemakers. Het zal de crisis wel zijn.

Dagboek 26 december 2009 Kuta
Lovely nothingness, en veel meer kun je ook niet benoemen wat we vandaag gedaan hebben.