Motormuizenissen II

Dagboek 14 oktober 1009 Kham Duc
We hebben de tweede dag erop zitten in het Vietnameesche binnenland op de motorz, en het is tot nog toe een mooie toer geweest, want ook het weer zat lekker mee na de regenbui van de afgelopen nacht. Door, langs en over berg en dal (waar heb ik dat eerder gelezen…) en hier en daar een bruggetje. Wel behoorlijk wat rode troep op de weg door een modderverschuivingen, maar daar leer je wel mee om te rijden. Het mag dan wel een van de noord zuid verbindingswegen zijn, om nu te zeggen dat het verkeer je helemaal ondersteboven blaast, het valt mee, rustig eigenlijk. Onderweg nog een duikje in een waterval, waar de locale jeugd ook even zijn gezicht laat zien. We eindigen in Kham Duc, waar de gemiddelde Amerikaan met wat gemengde gevoelens tegenaan zal kijken. Verder, gewoon een prettige reisdag, met aan het eind nog lokaal avondeten in een wat luxer hotel, wat wel fijn is. Zoals dat altijd is.

Dagboek 15 oktober 2009 Kon Tum
En de derde dag op de Easy Ryder motortoersterritrondje, waar we van Kham Duc naar Kon Tum rijden. Het hele traject gaat over de lengte as van het gebergte, dat langs de Laos- en Cambodjagrens ligt. Verrassende dag, want de weg is in verbazend goede staat, totdat Bas dat aan de gids mededeelt, en toen storte het kaartenhuis in. Voor de mededeling was er een enkele landverschuiving die de weg redelijk onbegaanbaar maakte, daarna waren complete stukken weggeslagen. Dit alles was gebeurd in de 2 weken toen wij nog in het noorden zaten en een tyfoon hier huis hield. Ook gigantische stukken rode modder troep, en oplettende lezertjes weten waar we het over hebben, want het spul is vervelend spekglad, maar oefening baart kunst, we zijn er heelhuids over/doorheen gereden. Wat minder was om te moeten zien hoe halve (of hele, we weten niet hoe het er ooit uit gezien heeft) dorpen waren weggeslagen door moddergolven, het spul lag werkelijk overal. De gidsen maken er weinig drukte over, het lijkt alsof dergelijk natuurgeweld er gewoon bij hoort, en daarna ga je zo snel mogelijk weer over tot de orde van de dag, wat dat dan ook mag zijn. Redelijk verbazingwekkend. Desalniettemin is het een erg mooie tocht door mooie stukken oerwoud en bergland dat zich weer op die manier aan het herstellen is, ondanks het onbedoelde ramptoeristgedeelte. De jonge hond gids blijkt overigens een behoorlijke fantast, komen we tot de conclusie, maar gelukkig is de oude erbij, die mag hem dan af en toe corrigeren. Daar hebben wij geen zin in.