Dagje klein maken

Dagboek 17 september 2009 Kangding
Poeh poeh, nou nou. Weer verplaatsen vandaag, als gepland. In de ochtend had de hoteldame nog gebeld of er misschien toch een skyburial nog zou gaan plaats vinden, maar nee. Dus konden we in de ochtend gelijk mee met de minivan met een paar andere pekbekkers Maar niet voordat we in een andere minivan werden overgeplaatst, de eerste sjoof had er blijkbaar geen zijn an. Al met al duurt het dan 1,5 uur voordat je echt op weg bent. Rustig rijdend over de Sychuan-Tibet-HWY, met weer overdonderende uitzichten links en rechts. Onderweg krijgen we wat meer ruimte in de bus, 2 van ons groepje gaan er uit. Uiteindelijk staan we om16.00 uur in een dorpje te wachten totdat een weg om 18.00 uur voor gebruik wordt vrijgegeven. Killing time, en dit hebben we pas door nadat een Chinese meneer, die wel een beetje Engels spreekt dit voor ons gevraagd heeft aan de sjoof. So far so good. Om18.00 uur gaan we weer rijden, en komt dan toch de ware aard van sjoof boven. Het in Azië gebruikelijke voordringgemier om als eerste weg te kunnen vind plaats. Het lijkt alsof er een startschot is gegeven voor de Cannibal run, het liefst allemaal tegelijk door een beperkte doorgang, verkeersetiquette bestaat hier niet. Dit laatste deel van de trip gaat over onverharde weg, dwz, weg die gereed is om geasfalteerd te worden. Alle 4x4’s en busjes als gekken er overheen, en ik zal me nooit meer druk maken over of banden of veren het wel houden. Om 20.00 staan we dan uiteindelijk toch vlak voor Kangding, muurvast in een file. Om 21.00 toch in de stad, om voor de laatste verrassing te komen, de eerste taxi, we zijn het busje al uit, rijdt niet naar ons hotel, en de 2e alleen tot onder de heuvel… De laatste 200 meter moeten we heuveltje op met volle bepakking om bij het Zhilman te komen. Dat is gelukkig de moeite waard, plaatje van een badkamer en schoon bedje. Poeh poeh, nou nou.

Dagboek 18 september 2009 Kangding
We maken er een rustig dagje van, er zijn een paar dingetjes in deze stad die de moeite waard zijn. Er is een kabelbaan, een klooster wat daar direct naast ligt, en een Tibet museum. De dame van het Zhilam hostel heeft het allemaal uitgelegd aan ons, en het klopt allemaal! Ondanks dat we afgedaald zijn naar 2616 meter, blijft de hoogtewerking duidelijk merkbaar, een trapje op blijft een exercitie . We doen eerst de kabelbaan naar boven naar het klooster, dat even bezichtigen, dan naar beneden wandelen voor het Tibetaans museum. Op de tocht naar beneden zien we nog een eekhoorntje, verder niet zoveel wildlife, maar de natuur, die hier redelijk met rust gelaten is, zo lijkt het althans, is met de bergen enzo weer erg mooi. Het Tibet museum is aardig informatief, maar uiteraard zie je niks over hoe het allemaal in Tibet gaat op dit moment. Kan me wel voorstellen dat met de import van Han chinezen naar deze streken de locale Tibettanen daar niet helemaal mee weglopen. Rochelen doen ze overigens beiden uitgebreid, daar kan het niet aan liggen. Het stel van de busrit van gisteren, Andrew & Terra, komen ook in het hotel, dus we hebben weer eens wat andere gezichten om tegen aan te babbelen. ;-)