Dak van de wereld, bijna

Dagboek 15 september 2009 Litang
Vroeg op staan want de gehuurde bus zou er om half 7 staan. Blijkbaar vond de driver waarmee we de afspraak hadden gemaakt het een beetje onhandig, dus had hij een andere voor ons gearrangeerd, voor dezelfde prijs. De dame die de dag ervoor wat voor ons geregeld had, gaat ook mee. Ze blijkt een erg gezellig mens te zijn, een permanente spraakwaterval, die tot besluit nog een dansje voor ons uitvoert in weiland. (echt waar) De route gaat over een paar bergpassen, we schatten dat we zekers de 5500 meter hoogte hebben gepasseerd, en dat merk je aan je ademhaling, darmen, maag en zo. De rit is waanzinnig mooi, en gaat door, langs en over berg, dal, weideland en authentieke dorpen. (Als ze dat niet meer zijn, zie je dat gelijk aan de spuuglelijke Chinese bebouwing, zelden gebouwen gezien die zo niet in een omgeving passen.) De boerenbevolking (koejongens & stiermeisjes?) laten de yaks grazen op de grasvelden, en omdat we ruim boven de boomgrens zitten, is het hier een groot weideveld. Er staat ook zelden prikkeldraad, hier en daar een afrastering van ijzerdraad. De veehoeders slapen er blijkbaar dan vaak naast in tenten. (en niet omdat de gewaardeerde toeristen dat allemaal zo grappig vinden) In Litang een meevallertje, een juffrouw van het hostel waar we wilden gaan slapen loopt net langs, dus aansluiten en kamertje uitzoeken. Rondje lopen door de stad, en dat is effe minder leuk, bij een der wonderdoktertjes met hun straatverkoop ligt een (volgens Bas) tijgerklauw, en dat is dan weer vervelend om te zien. Verder lopen hier oneindig veel straathonden, we verdenken de locals ervan dat ze die houden als ze nog klein en leuk zijn, en dan op straat gooien als ze groter zijn, zoals alles eigenlijk op straat wordt gegooid. De heersende mentaliteit, het blijft toch regelmatig een irritatie.

Dagboek 16 september 2009 Litang
Beetje rare dag alles bij elkaar. Om half 9 zouden we worden opgepikt voor een vrij apart fenomeen, een skyburial, maar we kregen te horen dat het niet doorging. Helaas helaas dachten we, en gingen het rondje maken naar het klooster. Tussen de biddenden liepen we door en rond de tempel, die eraan vastzit en merkten gelijk dat hoogte je conditie pas later goed doet. Terug naar het hotel en een beetje rondlummelen, want dezelfde hoogte zorgt er ook voor dat je niet erg actief wordt. In de middag kwam een stelletje binnenlopen, waar we eerder al wat contact mee hadden, die ons vertelden dat er wel een skyburial was geweest. Na wat reduceren deduceren bleken we dus verkeerd voorgelicht te zijn. Anyway, we hebben de hoteldame die Engels spreekt gevraagd of er dan de dag erna er nog eentje plaats vind, maar dat horen we dan de volgende ochtend. Met het stelletje gezellig nog wat gesociollized, en wat met ze gaan eten. Zij spraken daarbij chinees, dus dat was wel erg gemakkelijk. We werden gevieren nog bijna in zo’n leuk en goedkoop en enig restaurantje in een achteraf steegje gemanouvreerd, door een paar straatjochies, maar daar werden we op tijd bewust van. Terug naar de doorgaande straat en bij een redelijk normale tent wat gegeten. Chinees, was dat.