En weer onderweg

Dagboek 13 september 2009 Shangri La
Echt ontbijten in de ochtend is hier wat lastig, zeker als je om 9 uur de afspraak hebt om met een gids een looptourtje te gaan doen. Met vooruitziende blik hadden wij een restaurantje, met tekstbordje ‘Breakfast’ gevraagd of hij om 8 uur open kon zijn, dan hadden we een mooi ontbijtje. Helaas pindakaas, de toezegging van de restaurateur bleek niets en nulwaardig te zijn. Schande! (Natuurlijk hadden we dit wel zo’n beetje verwacht, er zat even verderop toch ook een hapsnap restaurantje) Onze gids Aswa (geloof ik) spreekt behoorlijk Engels, en begeleidt ons naar een padje de bergen op, waar we al een beetje merken dat de lucht hier een wat lager promillage heeft. Al hijgend naar boven, maar het went wel. Bij elkaar zal het complete hoogteverschil over de hele wandeling een 500 meter zijn, geschat. Maar omdat dit op 3200 meter hoogte allemaal plaats vind, is dat dan toch wel een lichte mate van inspannend, in ogenschouw van de gestelde omstandigheden, ja. De natuur in China is gelukkig niet overal een bende, en zeker wel de moeite waard. De heuvels (bergen?) gaan over in weilandjes, met heel weinig prikkeldraad, dus alles loopt hier zo’n beetje door elkaar, yaks, schapen, geiten, varkens, paarden en af en toe een troepje honden. Bij het doeldorpje aangekomen gaan we naar een van de weinige boeddhistische tempels die niet gesloopt zijn tijdens de culturele revolutie, en deze is sfeervol, want zonder schoorsteen en een houtkachel binnen geeft dat een bepaalde, ja, zeg maar aanslag…. We krijgen ook nog een rondje door een boerderij, en die zijn hier heel groot. Geschat eventjes 15 bij 15 meter, met plafonds op 3 meter. Verschrikkelijk veel gesneden houtwerk, en die meneer zat dat echt niet voor de toeristen te doen. Monnikenwerk. Terug met een busje, eventjes ter plekke geregeld door de gids, en rond 3-en weer in Shangri La. Rest van de dag vrij invulbaar, en dat werd een etentje met uitzicht op het plein waar weer de collectieve dans werd ingezet. Paar vermeldenswaardige zaken, ons eten werd bij een ander restaurant gehaald, (lees dat nog maar eens een keer) en het dansen is spontaan, en te zien zoals wij gaan sporten. Gezellie wat samen doen.

Dagboek 14 september 2009 Xiangcheng
Deze dag is de reis de attractie zelf. We scheurken langs het Tibetaans volksgebied, en dat ligt deels ook in Sichuan. Dat betekent zoveel als de hoogte in, over berg en dal. (poëtisch verantwoorde verwoording) De dag verloopt dan ook als volgt, 6 uur de wekker, eruit en een taxi om half 7. (voor 60 cent). Bij het busstation nog een vrolijke truc voor een bijverdienste van de sjoof, de illegale mederijder laat wel zijn bagage opladen op het busstation, en neemt dan voor gereduceerd tarief na wegrijden uit het station om de hoek (letterlijk) plaats in de bus. Dus hij zat weer gezellig vol. Om half 8 karren maar. De rit gaat over passen en bergen, met een geschatte hoogte van ca. 4400 meter, en door een relatief ongerept stuk China, erg ruig en erg fraai. Bij de provinciegrens van Yunnan en Sichuan worden we met de rest van de bus nog even door de douane gescreend,en, moet gezegd worden, de toeristen (wij 2-en) werden met egards behandeld. Om 4 uur in Xiangcheng waar we zo ongeveer overvallen worden door een hotelierre en busverhuurder, maar gelukkig spreekt een van de medereizigsters Engels, en komen we tot de conclusie dat en hotel en bus transport (volgende ochtend, half 7 vertrek, dat is al beter dan 5 uur als eerst aangeboden) wel OK zijn, gezien de omstandigheden. Handen en voeten en plaatjes werk voor het avondeten, het werd fried rice noodles, en Yak sateetjes. Scherp, maar lekker.