Muizenissen in den vreemde

Dagboek 1 juni 2009 Gawler
Vandaag een rare omweg, die we achteraf gezien beter hadden moeten inplannen, eerst naar het zuiden, Victor Harbor, waar pinguïns te bezichtigen zouden zijn, en dan weer naar het noorden, via Hahndorf naar Gawler. Victor Harbor zou de locale variant zijn van Blackpool, en dat is wel een beetje overdreven, hoewel de ordi uittinkjes wel aanwezig zijn. Een gokhal en dat soort dingen, maar daar blijft het bij. De pinguïns blijken zich niet aan ons schema te houden, en komen pas in de avond naar de kust voor hun overnachting, helaas. Die missen we dus, evenals de walvissen die daar zouden spartelen. We rijden naar Hahndorf waar we gisteren ook langs zijn gekomen, en ooit het epicentrum der Deutscher Immigration geweest moet zijn. Afgezien van Bakker Otto en een paar straatnamen zijn er niet veel zaken die er aan herinneren, dus geen Kleiness Beieren in the land of Ozz. Beetje minder als wat we ervan gedacht hadden, maar het aardige aan deze omgeving is dat de rit erheen eigenlijk leuker is dan de attractie. Denk aan de Ardennen gecombineerd met de Ardeche, en dat dan over 100 km, als je de juiste route kiest. Weinig verkeer, goede bewegwijzering (soms), dus wat wil een mens nog meer. De temperatuur is een bescheiden 17 Cees in de zon, en dan ook uit de wind is het prima te doen. Waar we tegen aanlopen is de beperkte hoeveelheid kleding die we bij ons hebben, het wordt plannen om een lange broek en dergelijke aan te kunnen hebben. Om het maximale uit onze tijd hier te halen hebben we een schema in elkaar gezet, waarbij we langs de Outback gaan, en als we dat willen een aantal overnachtingen extra kunnen maken. Dan komen we, heenweggewijs nog aan een kleine 4000 km´s, maar nog altijd minder dan de 5500 die we eerst bedacht hadden. Met als restrictie dat we zo ongeveer 600 km max. per dag kunnen maken, is dat een leuk invuloefeningetje geworden. De wijn hier is overigens meer dan aan te bevelen, ja. En we hebben een huisdier! De zakken met gaatjes gecombineerd met keuteltjes zijn overtuigend, we gaan op jacht! Spannend!

Dagboek 2 juni 2009 Broken Hill
In de nacht en ochtend heeft ons huisdier zijn aanwezigheid duidelijk laten merken, en blijken de getroffen maatregelen niet hun doel getroffen te hebben. Letterlijk onder toeziend oog heeft de kleine het kaasje van de muizenval getrokken en naar zijn huiselijke sfeer meegetrokken. En de rest van de nacht vriendelijk knagend zijn weg in onze etenshoek gezocht. We gaan het eten dus in boxen inpakken, dat is sowieso beter als we naar warmere sferen gaan. De rit naar Broken Hill gaat langs de randen van de Outback en dat is niet de Drentse hei. Het savanneachtige landschap wordt steeds schraler, maar gek genoeg hebben we de helft van de rit een lichte mot regen om ons heen. Het bochten werk is op de vingers van 2 handen per 100 km’s te tellen, en tegenliggers, zeker als het een aanhangcombinatie is, worden met grote belangstelling tegemoet gezien. Ook onderweg zijn legio emoe’s en papegaaien te zien, en waar ze van overleven…. Het landschap blijft ondanks de grote leegte leuk om naar te kijken, eigenlijk is Ozz een afgekloven continent, maar wel boeiend. In Broken Hill kiezen we voor een Outback en Aboriginal tochtje onder begeleiding van een gids, en worden we overmorgen opgehaald met een 4WD. Maken we dat ook een keertje mee. Het ritje naar de site kan wel met de camper over de niet geasfalteerde weg, maar stel dat onderweg enzovoorts, dus we nemen het hele pakket van gehaald en weer teruggebracht worden. De gekozen campingspot is wel een beetje een verrassing, ietwat armmoedig en desolaat, maar de WCees zijn schoon, dus we doen het ermee. De opmerking bij het toilet om vooral de buitendeur dicht te houden om dan zo min mogelijk slangen binnen te krijgen, maar eentje in de afgelopen 3 jaar, geeft ook veel vertrouwen in de beleidsvoering.
Koken, een wijntje, kost niks hier, en klaar.