Deutsches Wein

Dagboek 30 mei 2009 Adelaide
Het was weer koud in de ochtend , maar je went weer aan de lagere temperaturen. We zitten met een probleem, er is zoveel te zien dat we eigenlijk alleen maar dingen aan het wegstrepen zijn. We hadden bv Uluru bedacht, midden Ossie, maar dat kost dan zoveel reistijd dat ook deze high light moet worden overgeslagen. Het betekent namelijk ongeveer 3 dagen aaneengesloten rijden, en dan zijn we er nog alleen maar. De outback willen we zeker zien, maar we gaan langs de randen ervan. Op de weg van Port Fairy naar Aidelade, op de kaart niks, maar toch al 550 km’s, rijden we door een landstreekdeel wat gebruikt wordt voor druiven / wijnbouw, landbouw en schapenteelt, die we dan ook in duizendtallen zien. Het landschap is licht glooiend, en ondanks dat je om je heen zo’n 30 km kan kijken verveeld het niet. Schrale bomen, schapen met haar op kop en poten, vleeskoeien en, al heel spannend, soms een bocht. Nog spannender wordt het met tegenliggers, die kom je ook niet zomaar tegen. Ondanks winter gaan de tegenvoeters ook nog gewoon kamperen, al dan niet met tent. In Adelaide blijkt dan toch weer dat de verwantschap met de Engelschen nog wel aardig bestaat, Queen Elisabeth zaakjes alom, en de busregeling is uiteraard volstrekt onlogisch en het bijgeleverde schema maakt het ook niet veel beter. Heen gaat nog wel, maar terug werd het toch echt de taxi. In Adelaide staan we op een camping, naast een stadspark, dus nog steeds worden we gewekt met vogelgeluiden, die we in good old EU niet kennen. Erg grappig.

Dagboek 31 mei 2009 Adelaide
We gaan na ampel overleg het wijnbouw gebied Barossa in, kijkje nemen en een stukje fietsen. De weg erheen is aardig, al blijkt het lastig om Adelaide uit te rijden. Wegen die op onverklaarbare wijze verplaatst zijn, niet bestaande inritten en ander ongemak zorgen ervoor dat we een stukje onbedoeld sight seeing doen. Uiteindelijk toch op de goede route terecht gekomen, en hop, het platte land in. Deze wijnstreek blijkt door veel Duitse immigranten ooit als het beloofde land bedacht te zijn, en de plaats- en straatnamen laten dat ook duidelijk blijken, Hahndorf und die Schmidtroad. De druiven zijn al geoogst, dus alleen de ranken staan er nog, maar het is wel aardig genoeg om er een rondje te fietsen. We proberen geen al te grote hoogteverschillen te nemen, zweten hebben we in de tropen al gedaan, wat gelukkig aardig lukt. Na het fietsen nog een locale Shiraz gedronken, en via een klein tussendoorweggetje terug, waar we het bochtengedrag van de Toyota Hiace eens even goed konden uittesten in de achtervolging. Onderweg nog een kudde skippys gezien. Die rennen hier ook rond.