Groot en veel!
Door: Bas
Blijf op de hoogte en volg Lisette
02 November 2009 | Cambodja, Khett Siem Reab
Dagboek 1 november 2009 Siem Reap
Dé attractie van Siem Reap is natuurlijk het Angkor Wat complex. Dit Unesco (en vast nog wel wat andere organisaties) gebied is zo groot, dat je zelfs een weekkaart kunt kopen, maar wij beginnen met een dagkaart. Die zijn voor Aziatische begrippen eigenlijk behoorlijk duur, $20 dollar pp is geen klein bier, ja!?!? Om overal te kunnen komen, het gebied waar alles zo’n beetje op staat is een kleine 20 bij 20 km met nog een paar uitlopers, hebben we de beschikking over een Tuktuk met sjoof, die ons van en naar brengt, en op ons wacht. Hoe intensief wil je het bekijken is het criterium, voor vandaag vinden wij een stuk of 6 tempels wel voldoende, met daarbij de meest indrukwekkende, het Angkor Wat zelf. De sjoof komt nog op het idee om ook naar een tempel wat verder weg gaan, die erg netjes gerestaureerd is. Klopt allemaal, en met een leuk ritje tussen de rijstvelden door vinden we het weer allemaal best. Bij de meeste tempels heb je wel aardig het rijk voor jezelf, maar bij het Angkor Wat kom je weer bij de 20/80 regel, dus iedereen loopt daar even heen en weer, maar is het dan ook wel waard. Het Wat is indrukwekkend groot en groots, en ons dagje Laura Croft meets Indiana Jones wordt er mooi compleet mee gemaakt. Weer zat ook wel lekker mee, trouwens.
Dagboek 2 november 2009 Siem Reap
Toch nog een itempje uit de recente geschiedenis, en daarvan zie je hier erg vaak nog de gevolgen, het Cambodia Landmine Museum. Opgezet door een ex soldaat die vanaf zijn 10e én voor de Rode Khmer, én voor het bevrijdingsleger heeft gevochten en zich nu wat nuttiger maakt door het opruimen van mijnen, waarvan er nog een geschatte 3 tot 6 miljoen liggen. Men kan dus voorlopig nog wel even vooruit, vwb de orderportefeuille. Mijnslachtoffers kom je hier vaak tegen, zonder handen, voeten, benen, zicht of anderszins en ook allemaal tegelijk. Je hoeft er niet naar te zoeken, ze komen naar je toe. (Dus daar moet je dan ook gewoon wat aan geven. Die hand zet je aan het eind van de werkdag er niet weer even aan, sick.) Het museum geeft een mooie korte impressie van hoe het allemaal zo gebeurd is, en hoe ze eraan werken om er vanaf te komen. Terug in Siem Reap blijken de drakenboot races aan de gang te zijn. We wandelen er even tussen door, maar net als met 3 oktober, het is een feestje van de locals, en die vermaken zich prima zonder ons. Dus op tijd terug naar het hotel, en het zwembad van binnenuit bekijken.
Dé attractie van Siem Reap is natuurlijk het Angkor Wat complex. Dit Unesco (en vast nog wel wat andere organisaties) gebied is zo groot, dat je zelfs een weekkaart kunt kopen, maar wij beginnen met een dagkaart. Die zijn voor Aziatische begrippen eigenlijk behoorlijk duur, $20 dollar pp is geen klein bier, ja!?!? Om overal te kunnen komen, het gebied waar alles zo’n beetje op staat is een kleine 20 bij 20 km met nog een paar uitlopers, hebben we de beschikking over een Tuktuk met sjoof, die ons van en naar brengt, en op ons wacht. Hoe intensief wil je het bekijken is het criterium, voor vandaag vinden wij een stuk of 6 tempels wel voldoende, met daarbij de meest indrukwekkende, het Angkor Wat zelf. De sjoof komt nog op het idee om ook naar een tempel wat verder weg gaan, die erg netjes gerestaureerd is. Klopt allemaal, en met een leuk ritje tussen de rijstvelden door vinden we het weer allemaal best. Bij de meeste tempels heb je wel aardig het rijk voor jezelf, maar bij het Angkor Wat kom je weer bij de 20/80 regel, dus iedereen loopt daar even heen en weer, maar is het dan ook wel waard. Het Wat is indrukwekkend groot en groots, en ons dagje Laura Croft meets Indiana Jones wordt er mooi compleet mee gemaakt. Weer zat ook wel lekker mee, trouwens.
Dagboek 2 november 2009 Siem Reap
Toch nog een itempje uit de recente geschiedenis, en daarvan zie je hier erg vaak nog de gevolgen, het Cambodia Landmine Museum. Opgezet door een ex soldaat die vanaf zijn 10e én voor de Rode Khmer, én voor het bevrijdingsleger heeft gevochten en zich nu wat nuttiger maakt door het opruimen van mijnen, waarvan er nog een geschatte 3 tot 6 miljoen liggen. Men kan dus voorlopig nog wel even vooruit, vwb de orderportefeuille. Mijnslachtoffers kom je hier vaak tegen, zonder handen, voeten, benen, zicht of anderszins en ook allemaal tegelijk. Je hoeft er niet naar te zoeken, ze komen naar je toe. (Dus daar moet je dan ook gewoon wat aan geven. Die hand zet je aan het eind van de werkdag er niet weer even aan, sick.) Het museum geeft een mooie korte impressie van hoe het allemaal zo gebeurd is, en hoe ze eraan werken om er vanaf te komen. Terug in Siem Reap blijken de drakenboot races aan de gang te zijn. We wandelen er even tussen door, maar net als met 3 oktober, het is een feestje van de locals, en die vermaken zich prima zonder ons. Dus op tijd terug naar het hotel, en het zwembad van binnenuit bekijken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
