Van A naar B via C
Door: Bas
Blijf op de hoogte en volg Lisette
16 Juli 2009 | Australië, Windsor
Dagboek 15 juli 2009 Tamworth
Home of the Country Music is our next stop on our way to the south, maar wij doen er niks mee. De die dag verreden Waterfall route is vergeleken met de voorgaande eigenlijk een beetje saai, want zoals zo vaak met dat soort dingen, de verwachtingen moeten niet te hoog zijn. Desniettegenstaandemin is het wel een leuk stadje waar we overnachten. Want toch zoals meestal weer een verrassinkje, een motormuseum (-pje). Normaal is dat een verzameling ouwe brommers uit de 50-er jaren die ze vergeten zijn af te geven bij het grofvuil, maar deze heeft mooi spul staan, ook uit de recente geschiedenis: Ducati Yellow Sport, MHR, 851, Pantahs, MV Augusta, wat Suzuki & Kawasaki waterorgels van verschillende jaargangen, HD’s, Triumphs, Honda’s, en allemaal in showroom staat. Erg mooi, en een ouwe Ozz erbij die graag zijn verhaaltje kwijt wilde. In de avond een pizzaatje bij de locale restaurateur, en waarempel, een vriendje die we sinds Azië niet meer gezien hadden aan de muur, een Feyenoorder. Toch nog daar een biertje gedronken tijdens de DE RUGBY MATCH van het seizoen Queensland tegen New South Wales, en omdat we in NSW zaten, waren we daar uiteraard voor, die dan ook prompt wonnen. Wel wat regenachtig allemaal daar.
Dagboek 16 juli 2009 Windsor
Van Tamworth naar Windsor is totaal 350 km, waar van een groot deel door (alweer, jawel) een natuurpark. De route is heel mooi, en heel snel, voor wie dat wil. Helaas zie je ook als roadkill het aanwezige wildleven. In eerste instantie zouden we in Singleton overnachten, dat een stuk noordelijker ligt, maar planmatig bleek het slimmer sneller, faster, lighter and it only costs 6 miljon dollar, oh, even terug naar het verhaal, om door te rijden naar Windsor. Vandaar uit gaat namelijk een trein naar Sydney, en laten we de Apollo 13 staan voor een paar dagen. Autowegen in en rond Sydney zijn vaak tolwegen, en het verkeer staat meer vast dan dat het doorrijdt. Waarschijnlijk zijn ze in dat opzicht niets gewend, maar goed, ook wij willen wel eens een keer in een normaal bed slapen, dus we zetten hem zo in. Treinend naar S., hotellend en wij bekpekkend daar rondlopend. End.
Home of the Country Music is our next stop on our way to the south, maar wij doen er niks mee. De die dag verreden Waterfall route is vergeleken met de voorgaande eigenlijk een beetje saai, want zoals zo vaak met dat soort dingen, de verwachtingen moeten niet te hoog zijn. Desniettegenstaandemin is het wel een leuk stadje waar we overnachten. Want toch zoals meestal weer een verrassinkje, een motormuseum (-pje). Normaal is dat een verzameling ouwe brommers uit de 50-er jaren die ze vergeten zijn af te geven bij het grofvuil, maar deze heeft mooi spul staan, ook uit de recente geschiedenis: Ducati Yellow Sport, MHR, 851, Pantahs, MV Augusta, wat Suzuki & Kawasaki waterorgels van verschillende jaargangen, HD’s, Triumphs, Honda’s, en allemaal in showroom staat. Erg mooi, en een ouwe Ozz erbij die graag zijn verhaaltje kwijt wilde. In de avond een pizzaatje bij de locale restaurateur, en waarempel, een vriendje die we sinds Azië niet meer gezien hadden aan de muur, een Feyenoorder. Toch nog daar een biertje gedronken tijdens de DE RUGBY MATCH van het seizoen Queensland tegen New South Wales, en omdat we in NSW zaten, waren we daar uiteraard voor, die dan ook prompt wonnen. Wel wat regenachtig allemaal daar.
Dagboek 16 juli 2009 Windsor
Van Tamworth naar Windsor is totaal 350 km, waar van een groot deel door (alweer, jawel) een natuurpark. De route is heel mooi, en heel snel, voor wie dat wil. Helaas zie je ook als roadkill het aanwezige wildleven. In eerste instantie zouden we in Singleton overnachten, dat een stuk noordelijker ligt, maar planmatig bleek het slimmer sneller, faster, lighter and it only costs 6 miljon dollar, oh, even terug naar het verhaal, om door te rijden naar Windsor. Vandaar uit gaat namelijk een trein naar Sydney, en laten we de Apollo 13 staan voor een paar dagen. Autowegen in en rond Sydney zijn vaak tolwegen, en het verkeer staat meer vast dan dat het doorrijdt. Waarschijnlijk zijn ze in dat opzicht niets gewend, maar goed, ook wij willen wel eens een keer in een normaal bed slapen, dus we zetten hem zo in. Treinend naar S., hotellend en wij bekpekkend daar rondlopend. End.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
