Het schip der woestijn

Dagboek 17 februari 2010 Mandawa
En vandaag weer een dag vol verrassingen, we beginnen in de ochtend met een ritje naar wat dorpjes in de omgeving, met nog een aantal mooie havelis woningen. We mochten een bezoekje maken aan het paleis van de maharadja, die toevallig ook aanwezig is. De man heeft nog steeds een aardige vinger in de pap, en zijn kasteel is ook gewoon een heel groot woonhuis, met een hotel er aan vast. Hij houdt er ook nog een manage op na, waar we ook een kijkje mogen nemen. Dan weer terug naar Mandawa, waar we een beetje de indruk krijgen dat Super Salim er een potje van maakt. In de middag moet hij constant heel veel bellen en toestanden, maar hoofdzakelijk zich niet bezig houden met ons, zijn klanten. Dus na dit eventjes nauwgezet uitgelegd te hebben, je kunt het ook zien als functioneel kwaad worden, gaan hij en Khalid de sjoof, er helemaal voor, en wordt het alsnog een heel leuke ervaring. We maken een ritje met een dromedaris, en dat is echt heel erg grappig. We zitten op 3 meter boven de grond op iets dat waarschijnlijk ooit als een zadel bedoeld is, en een dier dat eigenlijk liever lekker zijn havermout en krachtkorrels wil herkauwen. Maar het ging allemaal goed, het ritje ging mooi door de woestijn, want dat is het hier echt. Deze soort vegetatie hadden we nog niet gehad, en ja, heeft ook gewoon weer zijn charme. We zagen nog een mongoose (mooi!) en door het dorp waren we groter dan Madonna en Robby Williams samen bij de locale jeugd. Wij krijgen dan nog de bonte avond aangeboden door Super Salim, en dat was weer lachen geblazen. Met wat andere bekpekkers gezellie met de gidsen gein maken, het blijft alleen opletten. We hadden een flesje rum gekocht voor de mannen, en omdat ze alcohol niet echt gewend zijn, werden ze na 2 borreltjes al wat ‘hanig’. Maar het liep niet uit de hand want Super Salim hield het gelukkig op orde. Wij hadden ook al zeker wel 3 biertjes op, met een rummetje, en om half 11 erg relaxt in bed. ;-)