En weer onderweg

Dagboek 8 februari 2010 Tala
Mongooses (klein marterachtig beestje, cobra killer), longhornbills, aasgieren, uiltje, valkje, adelaar, veel apies en veel herten. De score van het bezoek aan het fort op de Bandhavgarh heuvel. De tocht kan alleen met een 4x4, het gaat heel erg steil omhoog. De hoofdprijs (of een van de), een luipaard is helaas niet gelukt, dat zou wel heel erg mooi zijn. Maar de tocht is fantastisch. We gaan naar een ruime 800 meter boven zeepeil, en op deze plek zijn maar 5 auto’s per dag toegelaten. Het uitzicht is waanzinnig, en we hebben hem voor ons zelf met de gidsen, die veel kunnen vertellen over van alles en nog wat van wat daar allemaal aan de hand is. Het lijkt nog het meest op het Jungle boek, met een tempelcomplex, een fort, veel dieren en met boomwortels overwoekerde gebouwen. Dé set voor een filmproductie. Op de top een geweldig uitzicht over, tja hoever kun je kijken vanaf ongeveer 500 m boven grondoppervlak. Veel aasgieren, het park ligt er mooi bij, en ziet er heel gezond uit. In onze optiek een van de mooiste, zo niet het mooiste park waar we tot nog toe geweest zijn, met een dierendichtheid die de gemiddelde dierentuin voorbij gaat. India blijft het land van uitersten, met waanzinnig irritant en waanzinnig mooi. Het verveelt in ieder geval nooit. Nog wat grappige gewoontes waar je zo tegenaan loopt, groeten van goede vrienden doen je door hoofd en schoenen van de persoon aan te raken, en voor een wat beter bemiddeld iemand is het volkomen normaal om een persoonlijke assistent te hebben, die je tas draagt, de fotoos neemt op de safari, en meer van dat soort grappen. Gewoon een baan hier. Het ultieme laagste salaris wat we gehoord hadden van Salim is 300 roepie per maand, voor de koffiejongens in de hotels…

Dagboek 9 februari 2010 Onderweg naar Agra
Niet veel vandaag, de mooiste dingen hebben we al gezien van het park, dus we doen weinig. Dat is ook in verband met de opspelende maag van Lies, het blijft hier lastig om iets te eten als je net even wat minder in je darmgestel zit. In de avond de nacht trein naar Agra, waar we weer een sleeper hebben, wat zoveel wil zeggen als dat we met de goedkoopste wagons gaan, waar je nog op een bed kan slapen. De vorige keren waren we met deze klasse niet zo happy. Belangrijkste accessoire hier zijn oordoppen. Een goede 2e is je dekentje meenemen, in deze klasse wordt iedereen geacht zijn eigen zaakjes mee te nemen. Dekentjes kosten hier de diepte investering 100 roepi, dus om daar nu kou om te gaan lijden. De nachten blijven aardig fris hier, het kan zomaar richting 6 a 7 graden zakken. Helaas bij het afrekenen van het hotel vindt meneer het nodig om ons een extra dag in de maag te splitsen, maar na een corrigerend telefoontje van onze gids wordt het weer naar normaal 4,5 dag als afgesproken teruggebracht. Beetje vervelend dat soort dingen. Leuker op de weg naar Umaria is nog snel even een jakhals langs te zien piepen. En dan, veel geduld want we zijn een beetje te vroeg op het station. In de trein blijkt onze coupe en heel erg rustig in vergelijking met de rest, en ze gaan er ook allemaal uit in Agra. Wat allemaal weer erg leuk en fijn is natuurlijk, maar slapen doen we uiteraard nog steeds met die o zo belangrijke accessoire in India, oordoppen.