En weer rijeuh!!

Dagboek 7 augustus 2009 Georgetown (Penang)
Een onderdeel van de moessontijd is dat het regent. Dat kost dan een halve ochtend, en de planning werd dus even naar achter verschoven. Op het programma het bekijken, belopen en bezien van de berg waaraan Georgetown ligt. Daar kan je met een kabelbaan / treinbaantje op komen, en dan sta je op een 700 meter boven zeeniveau. Leuk uitzicht, lekker een graadje koeler las beneden, en er stonden ook nog een paar tempeltjes, Indiaas hindoeïstisch. Deze zijn altijd erg kleurig, men is niet bang voor een versierseltje te veel. Naar beneden kon op veerschillende manieren, met de treinbaan uiteraard, een paar looppaden, of gewoon de weg terug en dan kom je langs de Botanical Gardens. Die werd het dus. De weg was lekker steil, bordjes met 30%, vandaar ook de naam jeeptrack. De weg gaat door een stuk oerwoud terug, en zagen we ook een paar leuke beessies: hagedisjes, makakken, gibbons en eekhoorns. De botanische tuinen onder aan de berg zijn blijkbaar het epiecentrum voor sportend Georgetown, nog nooit zo veel mensen zwetend rond zien lopen. En oja, laten we ze vooral niet vergeten, de overleveraars die het overal op deze aardkloot zo goed hun weg weten te vinden, een paar ratten liepen er ook rond. Spaghetti voor Bas en kip voor Lisette.

Dagboek 8 augustus 2009 Tanah Rata (Cameron Highlands)
Op onchristelijke tijden eruit want we moeten de bus hebben naar de Cameron Highlands, in de bergen op 1500 meter hoogte. Het bus station zit op een half uurtje rijden, en we nemen geen risico, dus we zorgen dat we om 7 uur opgepikt kunnen worden door een teksi. Daar treffen we het, de meest ervaren bus van het gezelschap wordt ons transportmiddel voor de komende 6 uur. We rijden over de brug naar het vaste land, en een aantal tekenen van de respectabele leeftijd van de bus gaan zich wel laten merken. Zo heeft deze erg moeite met het nemen van hellingen boven de 5 %, er wordt regelmatig teruggeschakeld naar de 1e versnelling, ook op de snelweg. Dit is nog wel grappig, minder wordt het als de bus even stil staat. Want een eigenschap van kakkerlakken is dat deze pas uit hun holletje komen als er geen trillingen zijn. Gelukkig zijn het geen grote, elk nadeel heeft zijn voordeel. In ieder geval zijn we tijdens deze rit niet snel verveeld. De Highlands zijn koel en verfrissend, met heel veel groen. En aardbeien, want Malaysia is ooit Engelsch geweest. Het hostel waar we zitten, Fathers Guesthouse, is leuk, fraai gelegen, schoon en vol. Maar we hadden wel gereserveerd, dus voor de rest die tegelijkertijd met ons aankomt, helaas, er is nog wel een vlooienhol voor hun in het dorp.