Allemaal beezsjus

Dagboek 11 juli 2009 Burleighs Heads (Gold Coast)
Seaworld, met uiteraard als onderwerp de zee. Water dus. Het is een pretpark, met een dolfijnenshow, een haaienaquarium, een paar achtbanen, wildwaterbaan en nog wat van die dingen. De dolfijnenshow is leuk en mooi, de flippers doen goed hun best en ze zien er lekker gezond uit. Stingray / roggen bad, pelikanen, ijsbeertje (beetje verdwaald aan de zuidpoolkant zou je zeggen), pinguïns, binnen en buiten aquariums, het is er allemaal. Vooral het haaienaquarium is erg indrukwekkend. En natuurlijk de zeeleeuwen show, waarbij de kiloos vet zowel op de kant als in het water ruimschoots aanwezig waren. Op de kant natuurlijk in de vorm van het Ozz publiek, dat zich blijkbaar alvast voor de komende ijstijd had opgevet. Het park is een leuk, vol dagje uit, we moesten zelfs een planning maken van de dingen die we perse wilden zien. De Sesamstraatshow (Hoe komt die daar?!?!) heeft het dan ook niet gered.


Dagboek 12 juli 2009 Binna Burra
Vandaag naar het natuurpark Binna Burra wat een stukje landinwaarts ligt, en dan zit je ook alweer in de bergen. We rijden door naar ongeveer 800 meter hoogte, en daar is het nat regenwoud wat de klok slaat. De route is (alweer, gossie) een paradijs voor motorrijders, die dan ook regelmatig langs rijden. Het is tenslotte hier ook gewoon zondag, dus even gemotoriseerd en tweewielig uitwaaien. De camping is een plaatje, en ligt centraal voor een aantal looprondes waarvan we er eentje, een korte, alvast doen. Deze is gelijk met een redelijk hoogteverschil, dus kunnen we mooi bepalen welke we morgen dan wel normaal kunnen belopen. Tijdens het rondje met veel uitzichten en prachtnatuur maar een beessie gespot, een bosrat, die er wel koddig uitzag. We dachten eerst aan de meest wilde buideldragende dieren, maar thuis in de campervan met het Ozz dierenboekje in de hand erbij moest dit hem wel zijn. Terug bij de camping nog een aardige verrassing, een paar walibies, de zogenaamde red-legged pademelons. Tot 3 meter konden we naderbij komen, en toen hielden hun zenuwen het niet meer. Een meer intensievere close encouter bleek bij het koken in de camper; eerste reactie, hé, een koala drolletje, tweede reactie, maar deze beweegt, derde reactie, godverdegodverdegodver, het is een bloedzuiger, zo’n juichert die je alleen in de tropen bij plus 30 verwacht!!! Het beessie had zich al volgezogen bij Lies, was mee naar binnen gelift , en dacht, hier is het fijn, hier ga ik wonen. We zagen hem een bord opkruipen, waarna voorstaande plaats vond. Eruit dus met dat beest, en gelukkig waren we er al achter dat hogetonenkrijsen ze niet echt afschrikt. Dus dat is dan ook niet gebeurd. Verder vermeldenswaardig, we hebben een unpowered site, dus dat betekent geen stroom. Dus ook geen straalkacheltje. Winter. Begrijpt u?