En weer opwarmen
Door: Bas
Blijf op de hoogte en volg Lisette
14 Juni 2009 | Australië, Monto
Dagboek 13 juni 2009 Monto (Cania Lake)
We hebben een kleine 350 km gereden en zijn in de buurt van Monto bij een natuurreservaat gaan staan, Cania Lake. De weg erheen heet de Country Way, en inderdaad, veel farms, boerderieen en ranches. In dit gedeelte worden vleeskoeien groot gebracht, citrusvruchten geteeld, zijn een paar druiventelers en nog wat graan-, koren- en maïsverbouwers. De camping is er een van de natuurliefhebbers soort, dus weinig faciliteiten, maar wel een directe verbinding naar het achterliggende natuurgebied. Dus geen trampoline, animatieteam of re-animatieteam voor ons, en dat scheelt uiteraard in de prijs. Voor een overnachtinkje 22,50 D’s, dat is ca. 13 eurioos. Erg leuk is het voeren van vogeltjes door de camping, dat levert een grappig gezicht op met zo’n 100 pagaaitjes. Herrie. Avondtemperaturen weer acceptabel, we kunnen lekker buiten zitten.
Dagboek 14 juni 2009 Monto (Cania Lake)
Belangrijkste in de ochtend is dat de koude van de afgelopen nachten een beetje uit de lucht is, en dat maakt het voor ons lekker relaxed opstaan. Het zonnetje komt er weer lekker door! Het Cania Lake reservaat is niet verkeerd, maar we zijn al een beetje verwend door het Bunya Mt park. Niet dat het niet de moeite waard is, maar de echte aha Erlebnis is hier wat minder. Toch een paar leuke wandel tracks gelopen, en als uitschieter hebben we een bush turkey gezien, of hoe dat beest hier ook genoemd mag worden. Wat wel grappig blijft is de uitbundige aanwezigheid van verschillende soorten vogels, met allemaal verschillende tonen en melodietjes. Schreeuwende cacatoes, gierende coocabura’s en nog een aantal waarvan we de namen al zelf verzonnen hebben, zoals de kuifduif, en veel merel/ekster/spreeuwachtige vogels met zang die je nooit in de EU zult horen. Blijft erg leuk.
De andere bewoners van onze campings zijn over het algemeen pensionadoos, voorzien van vette 4x4 bak en bush equipted sleurhut, met hier en daar een stacaravan of camper van mensen die er voor kiezen om daarin te wonen. Een 4x4 is hier overigens wel een must, erg veel offroad wegen die als je een beetje je eigen weg wil vinden alleen daarmee kunt berijden. Dus niet voor ons, wat niet al te helaas is, een dirtroad is nogal eens een wasbord. Voor het relaxtere rijden, de normale weg!
We hebben een kleine 350 km gereden en zijn in de buurt van Monto bij een natuurreservaat gaan staan, Cania Lake. De weg erheen heet de Country Way, en inderdaad, veel farms, boerderieen en ranches. In dit gedeelte worden vleeskoeien groot gebracht, citrusvruchten geteeld, zijn een paar druiventelers en nog wat graan-, koren- en maïsverbouwers. De camping is er een van de natuurliefhebbers soort, dus weinig faciliteiten, maar wel een directe verbinding naar het achterliggende natuurgebied. Dus geen trampoline, animatieteam of re-animatieteam voor ons, en dat scheelt uiteraard in de prijs. Voor een overnachtinkje 22,50 D’s, dat is ca. 13 eurioos. Erg leuk is het voeren van vogeltjes door de camping, dat levert een grappig gezicht op met zo’n 100 pagaaitjes. Herrie. Avondtemperaturen weer acceptabel, we kunnen lekker buiten zitten.
Dagboek 14 juni 2009 Monto (Cania Lake)
Belangrijkste in de ochtend is dat de koude van de afgelopen nachten een beetje uit de lucht is, en dat maakt het voor ons lekker relaxed opstaan. Het zonnetje komt er weer lekker door! Het Cania Lake reservaat is niet verkeerd, maar we zijn al een beetje verwend door het Bunya Mt park. Niet dat het niet de moeite waard is, maar de echte aha Erlebnis is hier wat minder. Toch een paar leuke wandel tracks gelopen, en als uitschieter hebben we een bush turkey gezien, of hoe dat beest hier ook genoemd mag worden. Wat wel grappig blijft is de uitbundige aanwezigheid van verschillende soorten vogels, met allemaal verschillende tonen en melodietjes. Schreeuwende cacatoes, gierende coocabura’s en nog een aantal waarvan we de namen al zelf verzonnen hebben, zoals de kuifduif, en veel merel/ekster/spreeuwachtige vogels met zang die je nooit in de EU zult horen. Blijft erg leuk.
De andere bewoners van onze campings zijn over het algemeen pensionadoos, voorzien van vette 4x4 bak en bush equipted sleurhut, met hier en daar een stacaravan of camper van mensen die er voor kiezen om daarin te wonen. Een 4x4 is hier overigens wel een must, erg veel offroad wegen die als je een beetje je eigen weg wil vinden alleen daarmee kunt berijden. Dus niet voor ons, wat niet al te helaas is, een dirtroad is nogal eens een wasbord. Voor het relaxtere rijden, de normale weg!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
