Paringsrituelen

Dagboek 19 juni 2009 Eungella
Een licht wandelprogramma op de planning in het Eungella park, en daarom we laten ons met een bus naar het verste punt brengen om via een wandeltrack naar de camping terug te gaan. Ondanks het koele weer toch de korte broek aan, we gaan ervan uit dat het vanzelf wel weer warm wordt onderweg. We worden afgezet bij hetzelfde punt als waar we gisteren het vogelbekdier hebben bekeken. Alleen vandaag houden ze zich aan de agenda, en dat betekent dat ze weer met een tukje bezig zijn. (Of in de vroege ochtend, of in de late middag verlaagt platupys zich tot zichtbare activiteiten.) We wandelen relaxed met een heel lichte bergafgang terug, waarbij het wild gehalte wat minder is dan gisteren, maar dat was dan ook wel een topper. De wandeling gaat door nat regenoerwoud, omringt door een veel drogere omgeving. (Er bestaat in Ozz ook zoiets als droog regenwoud, ik geef het ook alleen maar door.)Net als het Bunya park is het een eiland in een droge omgeving, met planten die in andere omgevingen al lang uitgestorven zijn. Weer veel vogeltjes, die soms erg schuw dan weer erg brutaal zijn. Bij elkaar een leuk loopje gemaakt, en op de camping nog wat grappige geluiden van de Magpies, die hier anders krijsen als op andere plekken. En natuurlijk de spotvogel, die ook weer zijn aanwezigheid kenbaar maakt.

Dagboek 20 juni 2009 Mackay
De dag begint een beetje sombertjes, hoewel het niet koud is geweest in de Hiace. We gaan op terugweg naar Mackay, dat is naar de kust namelijk, en langs een andere vogelbekdierspottingplaatsopstellinghut. Het blijkt helaas dat een camping er tactisch voor is gaan staan, en alleen hun bezoekers er mogen gaan kijken. De eikels. Wat natuurlijk wel heel erg onhandig is, want op diverse foldertjes en boekjes wordt het wel vernoemd. Anyway, we gaan dus onverrichterzake verder naar Mackay, een havenplaats wat ons noordelijkste punt wordt op deze trip. We resideren in een camping op loopafstand van het centrum, en doen nog wat futiliteiten als boodschappen en zo. In de avond willen we, het is tenslotte zaterdag, een kijkje in het centrum gaan nemen. Dus we gaan eerst eten bij de locale thai, om weer even in Aziatische sferen te komen, en de smaak- en neuspapillen even op gang te krijgen na de relatief slappe zooi wat hier geserveerd wordt. Daarna een bezoekje bij de Iersche pub Moolloy’s (Vergeet hem niet, die naam!) wat een aardige kruising is tussen Van der Werf,/ Uil van Hoogland en Malle Babbe. Er speelt een bandje, dat hebben veel kroegjes daar op zaterdag, dus het is snel gezellig. Met een gretigheid als van de firma Blackwater om een Irakees kruispunt schoon te vegen (of een Zwitserse schoonmaakploeg in een Chinese keuken) worden dansjes in gezet en tweepersoonsgelegenheidsformaties gevormd.
Ademloos kijken we toe naar deze paringsdans tussen de wezentjes die Ozzies heten. Ook erg leuk om naar te kijken is dat de vrouwelijke kleding de vormen best mag accentueren. Ook al zijn die er niet. Of juist een beetje teveel. Het is maar hoe je het bekijkt. Of eromheen moet kijken. Om twaalf uur, wat onderhand een record is voor ons qua bedtijden, haken wij af, moe maar voldaan na deze meer dan culturele kennismaking met het Ozzise.