Nog meer reijeuh

Dagboek 2 december 2009 Mai Sariang
Het schokbrekerprobleem is makkelijk te fiksen bij de monteur om de hoek, en dus kunnen we om half 10 starten. Van route 1095 gaan we over in de 108, die op de Michelin kaart als volledig groen staat aangegeven, en dat is heel erg terecht. Op een stukje wegvervanging van 10 km na is het een uitstekende weg, waar zeker wel 1 km recht stuk in zit. De rest is een bord spaghetti. Het is de droge periode in dit deel van Thailand, en winter, en daardoor blijft de T lekker met een 29 Cees. Zelfs af en toe moet we de fleece truien weer aandoen, beetje rillerig. (In gedachten zijn wij dan bij de trouwe lezers in NL. Sterkte.) In Mai Sariang wordt het het North West guesthouse. Ziet er in ieder geval mooi uit van buiten en binnen, en de geserveerde vis is loeiheet gechillied. Zweetmomentje.

Dagboek 3 december 2009 Samoeng
We gaan verder langs de 108, die weer naar Chiang Mai terug buigt. Voor CM nemen we de weg naar Samoeng, de 1269, die Bas ooit met Rene heeft geprobeerd te vinden. ;-) Dit stuk weg is steil en het is opletten geblazen, want de wegreparaties zijn nog niet afgerond. We overnachten nabij Samoeng in het Forest Guesthouse, waar godzijdank in ieder geval een iemand Engels spreekt, anders wordt het allemaal wat lastig. Verders, gewoon lekker gereden, met af en toe een spannend stuk ertussen.

Dagboek 4 december 2009 Chiang Mai
We hebben het laatst motorrondje gemaakt, eerst terug naar Mae Rim, dan doorsteken naar Phrao, en dan via een bergroute terug naar de snelweg en naar CM. Onderweg een pizzaatje bij een echte Italiaanno, praatje erbij en zo. Leuk. De weg is weer eentje met een bocht per 100 meter, met een verrassend einde, we nemen dan namelijk voor 100% deel aan het Aziatische verkeer. Dat wil zo veel zeggen als dat je standaard zo veel als mogelijk voordringt, pertinent nooit rekening houdt met andere weggebruikers, als het even uitkomt meestal de linkerbaan gebruikt, rechts mag ook, maar dan loop je het risico om af te zijn. Iets dat voor velen overigens een overweegbaar gegeven bleek te zijn. En verder leek het erop dat aan het eind van de weg iets gratis werd uitgedeeld, gezien het animo om voorop te rijden. Terug in CM bleek helaas in het Julie guesthouse de laatste kamers met badkamer vergeven waren, dus moeten we het doen met een shared bathroom. Dat doen we ook maar 1 keer.