Uitgetrokken

Dagboek 26 november 2009 Mae Tang en omgeving
We gaan weer de diepte in, of eigenlijk de hoogte, en dat doen we met een trekking van 3 dagen, 2 overnachtingen. En omdat we in vorige sessies al olifant rafting en bamboe riding hebben gedaan, willen we alleen maar wandelen. We hadden ingeschreven om met een grotere groep te gaan, maar uiteindelijk hebben we gewoon een privé gids, en betalen toch het groepstarief wat een factor 2 scheelt. Ook mooi. Onze gids, Ivi, is an sich OK, maar kort van stof staat helaas niet in zijn woordenboek. Omdat meerdere tourtjes op vrolijke wijze door elkaar worden gegeven, gaan we eerst anderen ophalen en vervolgens worden we naar een gebied achter Mae Tang (noordelijk van CM) gereden. Dus af en toe is het even opletten of we wel bij het juiste gezelschap zitten. We wandelen redelijk stijgend langs berg en dal, rivier en beek, en het ziet er weer allemaal schitterend uit, en ook nog wat wildleven op ons pad. Paar vleermuizen en dat soort grappen. Bij de overnachting worden we en groupe in een slaapzaal gepland, en met wat ouwehoeren en wat biertjes is het wel gezellie. Alleen dat gesnurk dat sommige er daarna op na houden… Aandachtige lezers zullen nu misschien hardop denken wat er nu met het privékarakter van onze trekking is gebeurd, dit komt pas in een latere fase.

Dagboek 27 november 2009 Mae Tang en omgeving
In de ochtend nog wat grappen als het opeten van wat bamboewormen, (smaken nergens naar) en dan op weg met een select gezelschap die ook graag een ommetje willen maken in het Thaaise. Anderen laten zich terugbrengen met gemotoriseerd vervoer, wegen scheiden zich, enzovoorts, enzovoorts. Qua temperatuur valt er ook nog wel wat te melden, de nacht was gewoonweg koud met 7 graden, maar overdag is dat dan weer helemaal ok, met een meer dan relaxte 28 graden. Het loopje gaat langs watervallen, en ongenadig omhoog, dus ondanks fijne temperatuur is het zweten geblazen. Opvallen hoog percentage Franstaligen in het gezelschap, maar men doet zijn best een soort van Engels te spreken. We overnachten in Lost village in Nowhereland, dus de elektra wordt hier uitsluitend en alleen met zonnepanelen opgewekt (stonden wij ook van te kijken). Gekookt wordt gewoon weer op een gezellie houtvuurtje, waar dan uiteindelijk alles naar ruikt want keuken en slaapruimte zijn een. In de avond nog een verrassing met de plaatselijke (locale) jeugd, die hun beste stembandje eens voorzetten. Van de fooienpot worden pennen en potloden gekocht, dus dat is dan wel weer leuk. Op tijd naar bed, 9 uur is hier godvergeten laat.

Dagboek 28 november 2009 Chiang Mai
Billy Joel zong het al, they owe the night, en dat gaat hier niet om de Vietcong maar om de kippenpopulatie die om 4 uur al beginnen met de naderende ochtend. Erg fijn. Voor de volhardend aandachtige lezers, nu is het moment gekomen dat wij daadwerkelijk een privégids ter beschikking hebben. Wegen scheiden zich, enzovoorts, enzovoorts, en terwijl anderen zich verlagen tot bamboefanten en olierafting, maken wij nog een prima wandeling terug naar de beschaving. (misschien een contradictie hier…) Onderweg valt er genoeg te zien, een boomslang van 2 m en 6 cm doorsnee, een groepje eekhoorns, en een soort van gevecht tussen valkjes, terwijl we makkelijk naar beneden lopen. Knietjes en schoenen houden het allemaal, en om 2 uur gaan we het belangrijkste moment beleven, de lunch. Hup in de truck, en rond 3-en komen wij moe maar voldaan terug in het Julie’s alwaar een overheerlijk kopje koffie wordt geserveerd, oh nee, dat is een andere trip!