Buikschuivers

Dagboek 21 april, 2009 Komodo, bij Flores
Het eiland Rinca heeft ook een grote populatie varanen, en die gaan we bezichtigen. En daar hoeven we niet ver voor te gaan, de eerste staat al op de aanlegsteiger, een kleintje van ongeveer 1,5 meter. Het bleek dat aan boord van een andere boot een geit zat, en die ruiken ze op 5 km. Met een ranger, alleen onder begeleiding mag er bezichtigt worden, maken we een rondje op het eiland, en in totaal zien we zo ongeveer 10 varanen, varierend van 1,5 tot net geen 3 meter. Ook een waterbuffel, makaken, visarenden en nog wat gedierte duiken in ons zichtveld. De waterbuffel is een beetje een naar verhaal, hij (zij?) lag in een poel om geen last geen te hebben van de beet van een varaan. Helaas zitten er in het speeksel daarvan zoveel ongedierte, dat hij te dode is opgeschreven. De varanen wachten rustig af tot het zover is, om dan in naar schatting een klein half uurtje de hele buffel van zo’n 400 kg naar binnen te werken. In zijn geheel. Beurp. Don’t forget the bones, my dear. Ook hier weer een paar duiken en snorkel sessies, iederen hangt een kleine 2 uurtjes in het water. Uiteindelijk meren we af bij Komodo, om in de morgen de officiele varanen te zien. Die van Rinca zijn natuurlijk niet de echte. Had ik al vermeld dat we bij het duiken ook een haai waren tegen gekomen, dan bij deze!
Dagboek 22 april, Komodo Flores
De officiele Komodo varanen nu op het program, en verdomd, ze lijken heel erg op die van Rinca. Hier wat minder wild te zien dan op Rinca, en ook hier onder begeleiding van een ranger hobbelen we wat over het overigens kurkdroge eiland, de laatste regenbui was in januari. Toch nog een wild zwijn (boar) gezien, en daar blijft het buiten de normale varanen bij. Er komt blijkbaar een nog belangrijker bezoeker dan wij, want na de wandeling is iedereen op het eiland opgetrommeld, zijn er mooie statie stoeltjes neergezet en de security officer van het aangemeerde gigantische cruiseschip laat zien dat ook hij een mooi uniform heeft. Voor de liefhebbers, goochelen naar Komodo, seacruiser, silver shadow, en onder de goede inzenders wordt een originele komodo varaan verloot. Want wij weten nog steeds niet wie the big boss is geweest. Marij heeft nog 2 heel erg mooie duiken voor ons in petto, de eerste bij Makassar bij Flores waar mantaas (grote plankton etende roggen met spanwijdte ca 3 (!) meter.) zouden zijn. Ik heb het geluk vooraan te liggen wanneer er een opduikt, en het is veruit het meest indrukwekkende zeedier wat ik tot nog toe heb gespot. (Nu goochelen: Manta rog. Nu!) Het is een drift duik, en iedereen duikt dan ook op verschillende plekken boven. Als laatste duik worden we verscheept naar een eiland, waar veel stroming is, en in de luwte ervan zijn grote verschillen in watertemperatuur. Hierdoor is het vergeven van de vis en koraal, en vrijwel alles wat we de afgelopen periode in het water hebben zien zweven hangt hier rond: morenen, schildpadden, haaien, napoleonvissen en meer waar ik de naam niet van weet dan wel. Spannend is overigens het verschijnsel down current, een waterstroming naar beneden toe, en daar moet je niet in terecht komen. Effe schrikken. Deze duik is een fantastische afsluiting van de duiksafari, en in de middag varen we terug naar Labuanbajo. We soezen nog wat als we zijn aangekomen en gaan met Marij eten bij de locale Indonesier.