Tja, dat was het dan.

Dagboek 27 februari 2010 Delhi
De laatste volle dag van onze trip, en dan wacht morgen het vliegtuig op ons. Nog een leuke bezigheid, de National Zoo, die met een stevige 50 roepie voor buitenlanders geen grote gaten in het resterend budget slaat. (de Indiërs zelf hoeven maar 10 te betalen) We verwachten krappe kooien, met volledig apathische dieren onder de huiduitslag en open wonden, en de gebruikelijke bergen afval in de berm, maar niets van dat alles! De opzet van de tuin is verrassend ruim, de dieren zien er lekker gezond uit, misschien een beetje te volgevroten, maar ze hebben, binnen proporties, redelijk wat ruimte. Ook om te bekijken is het park goed opgezet, veel mogelijkheid om de dieren te bekijken. Bij de tijger hadden wij even het gevoel dat als deze het echt in zijn hoofd haalt om weg te willen, het grachtje van zoiets als 7 meter breed eigenlijk geen opstakel voor hem / haar is. Dan zullen ze het wel redelijk naar hun zin hebben. Mooie gelegenheid om een aantal dieren nog eens rustig te kunnen bekijken die we in het wild ook waren tegen gekomen. Daarna met de metro naar Connaught Place voor een laatste koffie, en in de middag vinden we het wel weer genoeg geweest. We lopen paranoïde terug, want het Holi festival loert om de hoek, en dat betekend o.a. zoiets als dat iedereen, maar vooral buitenlandse toeristen, met verfpoeder mag worden bestookt. Ondanks dat het eigenlijk pas op 1 maart losbarst… Geinige folklore, zullen we maar zeggen. Blijft natuurlijk grappig om een man van middelbare leeftijd helemaal onder de verfpoeder te zien rondlopen, stoïcijns kijkend alsof er NIETS aan de hand is. :)

Dagboek 28 februari 2010 Onderweg naar Leiden
En dan is de definitieve laatste dag van ons jaar dan ook echt en ook helemaal ook echt aangebroken. We zitten nu op het vliegveld van Delhi, wat gelukkig wel iets meer cachet heeft als dat van Kolkata. We krijgen nu al een leuke verrassing te verwerken, wat het op het laatste moment altijd nog wel spannend maakt, op de boardingpass staat gate 007, op de displays staat 004. Never a dull moment. India blijft het land waar de meeste emotie inzit, hele mooie dingen en ook de grootste irritaties. Hadden we China als moeilijkste land bedacht, India is het was ons betreft geworden. Niet dat je het transport of de hotels niet geregeld krijgt, iedereen die er wat toe doet spreekt Engels, maar hoe het allemaal tot stand komt…. Blijft vermoeiend tot het eind. In NL staat ons volgens de weersverwachting een onweer te wachten met zware windstoten, ook daar blijft het tot eind toe boeiend. Dit is het laatste verslag van onze trip onderweg. Voor wie het allemaal gelezen heeft, we hopen dat het geboeid heeft, en de volgende keer is iemand anders aan de beurt om een jaartje weg te gaan.
Of, volgende week, zelfde tijd?