Aangenaam verrast.

Dagboek 29 augustus 2009 Voordat we in Yangshuo zijn.
Het gaat allemaal gebeuren, we gaan China in. Na ontbijt maken we de ochtend vol met de rugzakken weer eens te vullen, na 7 dagen in de YWCA te hebben geslapen. Dit wordt voorlopig, denken we, de laatste keer dat we makkelijk in het Engels, of in ieder geval met een Engelse menukaart wat kunnen eten. Maar het kan ook zomaar zo zijn dat op onze route dat wel kan. Anyway, wij moeten rond 4-en in Shenzen zijn, het dorp om de hoek bij Hongkomg met een naar schatting paar miljoen inwoners. Keurig netjes de LP in de rugzak verstopt, voordat je het weet ben je hem kwijt, want de CCP heeft het er minder mee op. Om 12-en checken we uit, nemen de metro naar de grens, door de douanezone, en dan zijn we er. De grenspassage gaat eigenlijk heel makkelijk, als je de juiste formuliertjes ingevuld en het visum hebt. En toch blijft het wat spannend. Eenmaal aan de kant van de socialistische heilstaat valt het allemaal wel mee, er zit direct een MacDonalds in het stationsgebouw, en om het ons even makkelijk te maken nemen we daar maar even een Macje. Resterende HK dollars wisselen we in HK om voor Renminbies, en de eerste de beste pin automaat doet ook gewoon waar hij voor bedoeld is, geld verstrekken. We zijn heel erg ruim te vroeg, maar aangezien we in de publieke wachtruimte zitten, kunnen we mooi bekijken hoe het reispubliek door marshals (?) naar de treinen wordt begeleid. En dat gaat met honderden, misschien wel duizenden, tegelijk. Maar het gaat allemaal goed, de treinen vertrekken op tijd, en zo ook de onze. We zitten met een (effe snel geteld) 8 blanken in de trein, en hebben een 2e klas slaapcoupe, die we delen met 4 anderen. De lakens zijn schoon, (nog) geen kakkerlak gezien, de bedden liggen ok, en we hebben oordoppen bij ons voor het (zekere) geval. Het lijkt gewoon allemaal wel goed te gaan….

Dagboek 30 augustus 2009 Yangshuo
Vrolijke, partijgoedgekeurde muziek bij het ontwaken om half 7. Dat lijkt vroeg, maar omdat we vroeg zijn gaan slapen, met veel gezelschap, en in een rijdende trein is dat eigenlijk wel normaal. Het verwachte roggelconcert laat het afweten, gewoon normale rituelen… Bijna jammer, we waren er al op ingesteld. In Guilin komt de buschauffeur al naar ons toe lopen, het staat op ons voorhoofd geschreven dat we naar Yanzhou willen gaan, waarschijnlijk. Een kleine 2 uurtjes verder, en een taxi onderhandeling (damn, weer teveel betaald) komen we aan in de Nederlandsche enclave, the Giggling Tree. Onze kamer is ruimer dan we hadden verwacht, eigenlijk een 4 persoonsfamilie kamer, maar we zullen niet klagen. ;-) We lopen nog een rondje om de kerk, en de natuur is hier heel verrassend. Rotsbergen steken tot ongeveer 300 meter uit de grond, en het lijkt net of de tussenliggende ruimte opgevuld is, zodat het weer vlak is. Erg indrukwekkend.