King of the road
Door: Bas
Blijf op de hoogte en volg Lisette
02 Augustus 2009 | Maleisië, Kuala Lumpur
Dagboek 1 augustus 2009 Pantai Cenang (Langkawi)
We gaan met onze vriend, die ook de boottrip had geregeld, naar Kuah, waar het verzamelpunt is voor het grote avontuur, duiken en snorkelen. Wij hadden een wat intiemer idee van een mooi verlaten bounty strandje, zo dachten die 5 busladingen met Chinezen, Pakistani, Arabier, Japanners en de rest die we qua afkomst niet konden plaatsen, er ook over. Uiteindelijk met een soort veerboot naar een mooi eiland gebracht waar het volk zijn zwemkunsten kon vertonen, en dat werd het dan ook, een mooie vertoning. Lies mocht de grote hap gezelschap houden, Bas ging met select gezelschap (zij die wel konden zwemmen) duiken. Zicht score van de duiksessie; moerenen, kogelvissen, zeepaardjes, anemonen, zeekrabben, garnaaltjes en een zeeslang. De moeite waard dus. Op de weg terug een niet geplande verrassing, storm. Deze achtbaan kregen we er gratis bij.
Dagboek 2 augustus 2009 Pantai Cenang (Langkawi)
It’s a giant Suzuki, of een vergelijkbaar koekblik, en we huren hem voor een dagje, wat hier de diepte investering van 50 Ringit kost, en dat is dan omgerekend een tientje. Het merk is iets ons onbekends, maar het heeft 660 CC, centrale deurvergrendeling, geen elektrische ramen maar wel een airco, want die heb je wel nodig. Op Langkawi rijdt men geschat 60 km op de doorgaande wegen, men heeft hier geen haast, dus geheel in stijl participeren wij met de stroom. Met de oto gaan we eerst naar de 7 wells, en om bij deze bronnen te komen moeten we eerst een trapje van 550 treden nemen. Dat gaat helaas niet met de oto, dus we zuchten en steunen onszelf naar boven. Maar het uitzicht en de bronnen boven vergoeden veel. Volgende stop op onze quest is de locale kabelbaan, die naar een leuk uitkijkpunt op zo’n 720 m boven zeeniveau gaat. Het zijn dezelfde liftbakkies als in Tirol, dus we zijn weer helemaal thuis. Boven zijn wat dingen opgezet, zoals een brug tussen 2 toppen in, en een paar uitkijkplateaus. Je waait zowat uit je verschoning, maar ook hier een geweldig uitzicht. Volgende en laatste stop voor deze dag is de beklimming van Gunung Raya, de hoogste berg hier, die tot 882 meter boven zeespiegel komt. Voor de beeldvorming, de zee ligt nog geen km verder. De rit is de ultieme uitdaging voor de oto, maar in zijn 2 komen we toch boven, piepend en krakend. We blijven er niet al te lang, omdat het moesson tijd is,komt de volgende regenbui er alweer aan, en naar beneden in een knallende regenbui, een ander keertje. Inleveren met volle tank, en men gelooft ons op ons woord dat we er verantwoordelijk mee zijn omgegaan.
We gaan met onze vriend, die ook de boottrip had geregeld, naar Kuah, waar het verzamelpunt is voor het grote avontuur, duiken en snorkelen. Wij hadden een wat intiemer idee van een mooi verlaten bounty strandje, zo dachten die 5 busladingen met Chinezen, Pakistani, Arabier, Japanners en de rest die we qua afkomst niet konden plaatsen, er ook over. Uiteindelijk met een soort veerboot naar een mooi eiland gebracht waar het volk zijn zwemkunsten kon vertonen, en dat werd het dan ook, een mooie vertoning. Lies mocht de grote hap gezelschap houden, Bas ging met select gezelschap (zij die wel konden zwemmen) duiken. Zicht score van de duiksessie; moerenen, kogelvissen, zeepaardjes, anemonen, zeekrabben, garnaaltjes en een zeeslang. De moeite waard dus. Op de weg terug een niet geplande verrassing, storm. Deze achtbaan kregen we er gratis bij.
Dagboek 2 augustus 2009 Pantai Cenang (Langkawi)
It’s a giant Suzuki, of een vergelijkbaar koekblik, en we huren hem voor een dagje, wat hier de diepte investering van 50 Ringit kost, en dat is dan omgerekend een tientje. Het merk is iets ons onbekends, maar het heeft 660 CC, centrale deurvergrendeling, geen elektrische ramen maar wel een airco, want die heb je wel nodig. Op Langkawi rijdt men geschat 60 km op de doorgaande wegen, men heeft hier geen haast, dus geheel in stijl participeren wij met de stroom. Met de oto gaan we eerst naar de 7 wells, en om bij deze bronnen te komen moeten we eerst een trapje van 550 treden nemen. Dat gaat helaas niet met de oto, dus we zuchten en steunen onszelf naar boven. Maar het uitzicht en de bronnen boven vergoeden veel. Volgende stop op onze quest is de locale kabelbaan, die naar een leuk uitkijkpunt op zo’n 720 m boven zeeniveau gaat. Het zijn dezelfde liftbakkies als in Tirol, dus we zijn weer helemaal thuis. Boven zijn wat dingen opgezet, zoals een brug tussen 2 toppen in, en een paar uitkijkplateaus. Je waait zowat uit je verschoning, maar ook hier een geweldig uitzicht. Volgende en laatste stop voor deze dag is de beklimming van Gunung Raya, de hoogste berg hier, die tot 882 meter boven zeespiegel komt. Voor de beeldvorming, de zee ligt nog geen km verder. De rit is de ultieme uitdaging voor de oto, maar in zijn 2 komen we toch boven, piepend en krakend. We blijven er niet al te lang, omdat het moesson tijd is,komt de volgende regenbui er alweer aan, en naar beneden in een knallende regenbui, een ander keertje. Inleveren met volle tank, en men gelooft ons op ons woord dat we er verantwoordelijk mee zijn omgegaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
